Są czasami takie momenty gdy siadam na ławce i widzę kolory, rzeczy i emocje których,

biegnąc ciągle z punku A do punktu B, nie widzę nigdy.   

 

Momenty gdzie przestrzeń, ta fizyczna i ta psychiczna, w jakiś bardzo subtelny a zarazem przejmujący sposób otwiera się, 

wstrzymuję swój oddech i zaczyna prężyć przede mną wszystkie swoje wzory, smaki i odcienie.   

 

Krótkotrwałe momenty w których zauważam swoją własną współczesność i dystans jaki przebiegła ona od startu do dziś. 

Lubię takie momenty - na krótką chwilę ukorzeniają mnie one w miejscu siedzenia i rozwiewają męczące poczucie lekkości, które na co dzień noszę ze sobą w środku i w zeszycie. 

 

 

...

 listopad 2019